در مذاکراتی هم که بین امام حسین(ع) و طرف مقابل صورت گرفت، وی را بین دوراهی بیعت و جنگ(ذلت و عزت) قرار دادند و راه سوم را از ایشان نپذیرفتند و چون ملت و حکومت نداشت دست به گزینش زد و فرمودند «هیهات منا‌الذله».

بدون تردید «انقلاب ما پرتویی از نهضت عاشوراست» و این تجربه تاریخی از اسلام تشیع اکسیری ساخته است که مقاومت، ذلت‌ناپذیری و عزت‌طلبی را تجویز می‌کند. آن تجربه تاریخی روابط خارجی ما را تنظیم و از عزت ما پاسداری می‌کند. دیگران آن را «خشونت» و «میوه خشونت» نامیدند، اما امام فرمود: «ما هرچه داریم از محرم و صفر است.» در نقطه‌ای که ما اکنون ایستاده‌ایم ظرفیت‌هایی در اختیار داریم که امام حسین(ع) نداشت و تنگناهایی داریم که ایشان نداشت.

1- مهم‌ترین ظرفیت ما که امام حسین(ع) آن را نداشت، حکومت است. ظرفیت‌های یک حکومت اکنون در اختیار وارثان عاشوراست و در جنگ و صلح در بسیج امکانات و هنگام مقاومت و دفاع این ظرفیت به کار می‌آید.

2- ما اکنون صاحب یک ملت بزرگ هستیم. ملت به مفهوم جدید آن. این ملت که به تعبیر امام راحل «بهتر از ملت رسول‌الله در حجاز و ملت امیرالمؤمنین در کوفه است» از یک‌سو ظرفیت عظیم انسانی را در هنگام ایستادگی به میدان می‌آورد و از سوی دیگر ممکن است همه این ملت (مثل همه یاران امام حسین(ع) نباشند) اهل مقاومت نباشند. بنابراین حکومت مسئولیتش از ارائه خدمات و رسیدگی به آنان رفع نمی‌شود. مقام معظم رهبری می‌فرماید: «در این کشور خیلی‌ها زندگی می‌کنند که نه امام را قبول دارند، نه رهبری و نه انقلاب را. دارند زندگی‌شان را می‌کنند، مقابل حکومت تیغ نکشیده‌اند. حکومت موظف به تأمین حقوق و امنیت آنان است.» طبیعتاً کارآمدی، آنان را نیز در مبارزه همراه خواهد کرد. امام حسین از عده و عده کمی برخوردار بود، اما این مسئله را نیز نداشت. بنابراین چون «حکومت» و «ملت» داریم باید «کارآمدی» و «ایستادگی» را توأم نماییم تا در دوراهی «تحریم» یا «تسلیم» و «ایستادگی» یا «هویت‌زدایی» بتوانیم تصمیم عزتمندانه بگیریم.

تجربه ذی‌قیمت عاشورا، آورده بزرگ دیگری نیز برای انقلاب اسلامی داشت. آنان که روز حادثه سال 61 هجری دچار تردید شدند و در سال 63 هجری از عذاب وجدان دست به اسلحه بردند (توابین) و در «عین الورده» جان خود را نثار کردند، سودی برای امام حسین و قیام او نداشتند. به همین دلیل بسیاری از نقادان انقلاب اسلامی که در کوچه و بازار، اداره و تاکسی و ... نق می‌زنند در روز حادثه وسط میدان هستند تا بر فرض نبود نظام جمهوری اسلامی احساس پشیمانی نکنند و عذاب وجدان آنان را به عین الورده نکشاند، به همین دلیل مردمی که از بسیاری از مشکلات و نارسایی‌ها ناراحتند، هنگام انتخابات پای صندوق رأی حاضرند و به همین دلیل بسیاری می‌گویند «عجب ملتی داریم». این بخش از ملت می‌دانند که نباید عاشورا تکرار شود که اگر شد ممکن است سرنوشتی بر آنان حاکم شود که بعد از امام حسین(ع) بر جامعه اسلامی آن روز حاکم شد و نادمان بعد از عاشورا برای رهایی از نفس لوامه، چاره‌ای جز رهانیدن خود با ورود به یک جنگ نابرابر در عین‌الورده نداشتند.

امام حسین(ع) برخلاف ما هیچ گزینه سومی نداشت، لذا بعد از اتمام حجت، عزت را در مبارزه دید و ایستاد و به ظاهر نابود شد، اما چون در مکتب ما پیروزی و شهادت هر دو پیروزی است، امروز او پیروز مبارزه سال 61 هجری است. اما ما در بین دوگانه تحریم و تسلیم راه سومی داریم و آن اقتصاد مقاومتی است. ما با دست یازیدن به این مهم می‌توانیم به جای تحریم دشمن، خود چهره را عبوس کنیم و دروازه‌های کشور را ببندیم و نه تحریم را حس کنیم و نه تسلیم شویم. این تنها راه مقابل ماست، زیرا سیراب شدگان کوثر عاشورا هرگز نمی‌توانند تن به ذلت و تسلیم دهند. عدم انجام تعهدات طرف مقابل پس از مذاکرات طولانی و توافق، نشان می‌دهد گزینه‌ای جز تحریم، تسلیم و اقتصاد مقاومتی نداریم. طبیعتاً اقتصاد مقاومتی رمز مقاومت، ایستادگی و حفظ هویت انقلاب اسلامی در عصر حاضر است.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری تسنیم، تاریخ انتشار: سه شنبه 13 مهر 1395، کدخبر: 1203907 ، www.tasnimnews.com