گزارشها حاکی از ان است که اسرائیل یک کشتی نفت کش ایرانی را در دریای مدیترانه هدف گرفته است، حملهای که تل آویو از طریق آن قصد دارد به تهران و هم پیمانان آن فشار وارد کند. اما مقابله دریایی که اسرائیل به دنبال آن است، تل آویو را در برابر واقعیتی دیگر قرار میدهد؛ واقعیتی که حاصل اشتباهات اسرائیل است.
شعار سال: یحیى دبوق در الاخبار نوشت: گزارشها حاکی از ان است که اسرائیل یک کشتی نفت کش ایرانی را در دریای مدیترانه هدف گرفته است، حملهای که تل آویو از طریق آن قصد دارد به تهران و هم پیمانان آن فشار وارد کند. اما مقابله دریایی که اسرائیل به دنبال آن است، تل آویو را در برابر واقعیتی دیگر قرار میدهد؛ واقعیتی که حاصل اشتباهات اسرائیل است.
در ادامه این مطلب آمده است: اسرائیل رسما مسئولیت حمله را بر عهده نگرفته، اما این اطمینان وجود دارد که تل آویو عامل حمله بوده و قصد داشته مانع از عکس العمل ایران به اقدام قبلی اسرائیل یعنی هدف گرفتن نفت کش ایرانی که به سمت سوریه در حال حرکت بود، شود. اسرائیل به دنبال محاصره سوریه و جلوگیری از کمک تهران به سوریه است. طبق گزارشها، اسرائیل طرفی است که میدان درگیری دریایی را گشوده است.
اما فشار دادن ماشه توسط اسرائیل، منجر به ضرری میشود که تل آویو آن را در نظر نگرفته بود. این کار منجر به پخش شدن میزان زیادی نفت در سواحلی میشود که تا منطقه حیفا و کنار آن امتداد دارد و به ساحل جنوبی لبنان میرسد. به این ترتیب، نتیجه عملا برعکس میشود، چرا که اسرائیل در واقع با هدف گرفتن نفت کش ایرانی، خودش را هدف گرفت، در حالی که نفت کش مذکور به مسیر خود به سمت سوریه ادامه داد.
اما این اقدام و نتیجه آن، محل بحث نیست، بلکه مساله اصلی آن است که ایران و متحدانش و اسرائیل و متحدانش در یک مسیر مقابله دریایی قرار گرفته اند که میتواند منجر به وقوع جنگی شود. تل آویو تصور میکرد از امکاناتی برخوردار است که میتواند یک جنگ دریایی علیه کشتیهای تجاری ایران به راه اندازد. واضح است که ارزیابیهای اسرائیل پر از اشتباه بود، چرا که اگر پیش بینی میکرد در معرض واکنشهای پی در پی قرار میگیرد و این احتمال وجود دارد که مقابله گسترش پیدا کند، اقدام به هدف گرفتن نفت کش ایرانی و غیر ایرانی به مقصد سوریه، نمیکرد. حال آنکه اسرائیل قادر به مقابله با تبعات جنگ دریایی نیست.
اسرائیل در تصمیمهای خود مجموعهای از عوامل را در نظر میگیرد. مهمترین و موثرترین این عوامل، سطح و میزان زیانی است که ممکن است متوجه خود اسرائیل شود. این معادله به تمام میدانهای تهدیدی که متوجه رژیم صهیونیستی میشود، مربوط است.
این بدان معناست که اسرائیل نمیتواند با هر بهایی وارد تحرکاتی شود که تنها دلیل آن، مقابله با تهدیدات است، چرا که فاصله زیادی بین امکان وجود تهدید و وقوع عملی آن وجود دارد. هدف از حمله به کشتیها از سوی اسرائیل، لزوما به واکنش طرف مقابل مربوط نیست و این بار جنبه اقتصادی دارد و نه نظامی، هر چند که طبیعتا نتیجه آن، به مقابله نظامی هم خدمت میکند و باعث میشود سوریه و متحدان آن، به ظرفیتهای بیشتری دسترسی پیدا نکنند.
اراده هدف گرفتن کشتی تجاری ایرانی، طبق گزارشها، قرار بود یک اقدام نمادین باشد که پیامی را به طرف ایرانی برساند، به این امید که مانع از ادامه پاسخهای دریایی تهران باشد. اما شکست در رساندن این پیام هشدار و تبدیل آن به یک پاسخ کاملی که میتوانست فاجعه امیز باشد، منجر به نزدیک شدن تهدید غیر علنی ایران شده است. بر این اساس، به نظر میرسد ما در برابر یک واقعیت مقابله در اینده قرار داریم که اسرائیل با هدف گرفتن کشتیهایی که به سمت سوریه در حرکت بودند، بوجود اورد و این اقدام، نتیجه ارزیابیهای اشتباهی بود که میتواند رژیم صهیونیستی را در موقعیت خطرناکی قرار دهد.
طبق این پیش زمینه، مسئولان بلند پایه امنیتی در تل آویو، بر لزوم آرام کردن تنشهای دریایی با ایران تاکید کرده و در صحبتهایی که پایگاه خبری «والا» آن را منتشر کرد، به رعایت این واقعیت سفارش نمودند که راه دریایی از آسیا تا اسرائیل، بویژه منطقه هرمز، از حساسیت زیادی برخودار است، چرا که این منطقه شاهد واکنشهای ایران بوده است. این خبرگزاری عبری همچنین از منابع امنیتی نقل کرد که کوخاوی، رئیس ستاد مشترک اسرائیل به تبعیت از یک خط مشی آرامتر حمایت میکند، که باعث آتش بس دریایی با ایرانیها شود.
در دو هفته گذشته، مقابله دریایی با ایران، مدار بررسیها و گفتگوهای امنیتی در اسرائیل بوده. از جمله انکه تهران تل آویو را مسئول حمله به کشتی تجاری ایرانی در مدیترانه کرد و این اتهام تا کنون با سکوت رسمی اسرائیل، مواجه شده و بنی گانتس، وزیر جنگ صهیونیستها، از اقرار به مسئولیت اسرائیل در جریان هدف گرفتن کشتی ایرانی، خودداری کرده و تصریح نمود اسرائیل در حال تلاش برای شکست دادن تحرکات مشکوک دریایی ایران است.
بنی گانتس در این باره گفت: «ما به دنبال تعطیل عملیات انتقال سلاح از ایران در سه مسیر هوایی زمینی و دریایی هستیم... اسرائیل مسئول نشت نفتی که باعث بحران آلودگی در سواحل شده است، نیست». اما چرا گانتس مسئولیت اسرائیل در این حمله را رد کرد؟ آیا دلیل آن نگرانی از تبعات آن در مورد مقابله دریایی یا شکست اطلاعاتی و آلودگی سواحل است؟
مهمترین سوالی که مطرح میشود آن است که آیا اسرائیل به جنگ در قالب حمله به کشتیها در جبهه دریایی علیه ایران ادامه میهد؟ به نظر میرسد امور تنها به تصمیم اسرائیل وابسته نیست، هر چند این دولت صهیونیستی بود که درگیری دریایی با طرف ایرانی را آغاز کرد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از انتخاب، تاریخ انتشار ۲۶ اسفند ۱۳۹۹، کد خبر: ۶۰۷۶۹۰، www.entekhab.ir.