شعار سال:قانون فعلی این‌گونه است که مردان با ۶۰ سال سن و زنان با ۵۵ سال سن در صورت برخورداری از ۱۰ سال سابقه بیمه می‌توانند با ۱۰ روز حقوق بازنشسته شوند. اما با مصوبه دیروز کمیسیون اجتماعی مجلس در صورت تصویب در صحن و تایید شورای نگهبان، شرط سنی حذف می‌شود و افراد در هر سنی که هستند با حداقل سابقه ۱۰ سال بیمه می‌توانند درخواست بازنشستگی بدهند و بازنشست شوند. البته مجلسی‌ها یک طرح دیگر هم دارند و آن این که شرط سنی را نه لزوما برای بازنشستگی با ۱۰ سال سابقه بلکه به طور کلی برای ۳۰ سال کار، ۳۰ روز حقوق به‌صورت کامل حذف کنند. به این شکل که اگر فردی از ۱۸ سالگی شروع به کار و پرداخت حق بیمه کند بتواند در ۴۸ سالگی بازنشست شود. به نظر می‌رسد این طرح‌های مجلس اصولگرایان برای بازنشستگی بدون رعایت شرط سنی حتی در صورت تصویب در صحن مجلس به احتمال زیاد به در بسته شورای نگهبان برخورد کند. چرا که اگرچه در ظاهر بار مالی‌ای برای دولت ندارد اما در عوض برای سازمان تامین اجتماعی، بار مالی سنگینی ایجاد خواهد کرد؛ اگر قرار باشد سازمان فقط به یک میلیون بیمه شده‌ی خود فقط دو یا سه سال مستمری بیشتر پرداخت کند و حق بیمه کمتر بگیرد، خیلی ساده به مرز ورشکستگی نزدیک و بحران منابع- مصارف آن تشدید خواهد شد.
 
پیش‌شرط هر نوع بازنشستگی در همه جای جهان، «سن» است؛ استانداردهای بیمه‌ای نیز بر ضرورت بازنشستگی براساس سن تاکید دارند؛ مساله مهم تفاوت سن بازنشستگی و امید به زندگی است؛ در زمانی که سن فعلی به عنوان سن بازنشستگی تعیین میشد (سال ۱۳۵۴) امید زندگی 57.6 سال برای مردان و 57.4 سال برای زنان بوده است. درحالیکه بر اساس اطلاعات مرکز آمار ایران، امید زندگی در سال ۱۳۹۵ به 72.5 سال برای مردان و 75.5 سال برای زنان افزایش یافته اما سن بازنشستگی عادی همچنان بدون تغییر مانده و حتی به دلیل تصویب قوانین بازنشستگی پیش ازموعد سن بازنشستگی مؤثر کاهش هم یافته است؛ به طوری که بر اساس گزارش مستمری بگیران سازمان در سال ۱۳۹۸، میانگین سن برقراری بازنشستگان 56.6 سال است. با توجه به پایین بودن سن بازنشستگی زنان، این رقم برای زنان کمتر هم است.
 
وقتی شرط سن حذف شود، فاصله شروع بازنشستگی با سن امید به زندگی بسیار زیاد می‌شود؛ مثلاً طرف ۴۸ ساله بازنشست می‌شود اما امید به زندگی ۷۵ سال است؛ قریب به سی سال سازمان باید به خودش مستمری بپردازد و تعهدات درمانی را در قبال فرد و افراد تحت تکفل او انجام دهد و بعد از فوت او نیز باید به بازماندگان او پرداخت صورت بگیرد.آن هم در حالی که تنها منبع درآمد صندوق‌های بازنشستگی از محل حق بیمه شاغلان است. با افزایش تعداد مستمری بگیران، مخارج صندوق‌های بازنشستگی افزایش مییابد و بار مالی تأمین این مخارج بر دوش نیروی کار شاغل بیشتر می‌شود.
 
مسئول کانون بازنشستگان شهرستان تهران قبلا گفته بود که کسانی که به دنبال برداشتن شرط سنی بازنشستگی هستند یا حساب و کتاب سرشان نمی‌شود و یا اینکه فقط می‌خواهند خودشان را در دل مردم ساده دل جا کنند؛ همین حالا تراز مالی یک یک صندوق‌های بازنشستگی در معرض منفی شدن است. دولت بزرگترین بدهکار صندوق‌های بازنشستگی محسوب می‌شود و معلوم نیست با بازنشسته شدن زودهنگام انبوهی از کارکنان شاغل، آینده این صندوق‌ها چه خواهد شد؟



شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری فراز ، تاریخ انتشار:  24 فروردین 1400، کدخبر: ،www.faraz.ir