بحثمان را از طرح یک سوال از نظام و حاکمیت شروع میکنیم. آیا مردم و نهادهای ذی ربط مجاز و مشروع به محاسبه دارایی مدیران نظام و پرسش در خصوص از کجا آوردهای هستند یا خیر؟ اگر آری، لطفا به شفافسازی دارایی آقای رفیق دوست و شیوه دستیابی بدان ورود کنید. آیا داستان درهای چرخان در خصوص ایشان در بعد از انقلاب، صادق است؟ سوال دوم را باید در حوزه مدیریت سپاه، مطرح نمود. اختلافات و تفاوت دیدگاههایی به هر دلیل ممکن بین مدیران ارشد این نهاد نظامی در خصوص موضوعی خاص، بوجود آمده است، چه لزومی دارد که نیروهای بازنشسته و به قول خودشان تاجر و فعال اقتصادی، وارد این جریانات و داستان درون سازمانی، به هر شیوه و سطحی شوند؟ آیا بعد از ۴۰ سال از عمر پر برکت نظام جمهوری اسلامی ایران، دوران رفیق دوستها و مدیرانی در آن سطح و شیوه فعالیتی تمام نشده است؟ به هر آنچه که میپرستید، حداقل سه نسل دهه ۶۰، ۷۰ و هشتاد، خسته از این مدیران و شیوه فعالیتشان هستند. نارضایتی که متاسفانه هزینه آن را نظام دارد میپردازد. اما در خصوص اظهارات آقای محسن رفیق دوست درباره سعید محمد، لطفا خودتان مطالعه کنید و قضاوت نمائید، شاید ما بخشی از مسیر قضاوتی را به اشتباه طی کرده باشیم؟
شعار سال: محسن رفیق دوست، وزیر سپاه، درباره کاندیداتوری سعید محمد در انتخابات ۱۴۰۰ گفت: او را نمیشناسم. اصلا از کجا پیدا شد.
وی ادامه داد: یکی از شرایط ریاست جمهوری این است که رجل سیاسی و مذهبی باشد و او نیست. با تصویب قانون انتخابات اوت میشود. من با اکثر مسئولان سپاه که صحبت کردم از او حمایت نمیکردند.
رفیق دوست گفت: من الان در سپاه نیستیم و اخبار را دنبال میکنم. تا اینجا مساله عزل او بیشتر تایید شده است. هم آقای جوانی معاون سیاسی گفت و نماینده، ولی فقیه هم تایید کرده است. نپرسیدم که موضوع تخلف چه بوده، چون میدانستم که رجل سیاسی و مذهبی نیست و جایگاهی پیدا نمیکند.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرآنلاین، تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۴۰۰، کد خبر: ۱۵۰۸۶۶۵، www.khabaronline.ir