53درصد از مجموع زنانی که به ترامپ رأی دادند، زنان سفیدپوست بودند. اینکه چرا آنها به رغم بی‌احترامی‌های مکرر ترامپ به وی رأی دادند، از نکات جالب این رویداد بود. اما این یک مسأله تاریخی و تکراری است و بر مبنای آن زنان سفیدپوست امریکا همیشه در تضاد با زنان سایر نژادهای مقیم امریکا راه اختصاصی خود را در این انتخابات طی کرده‌اند. باور آنها این است که در سیستم حکومتی و زیستی امریکا باید با مکانیسم‌های مشخصی به قدرت رسید و سپس آن قدرت را به مردم انتقال داد و فقط تاجرهایی با طیف تأثیرگذاری بسیار وسیع مثل ترامپ قادر به انجام این کار هستند، حتی در افراطی‌ترین جنبش‌های زنان در طول قرن گذشته در امریکا، آنها به سوی سیاستمدارانی گرایش داشته‌اند که منکر آزادی عمل برای آنها نیستند و نه به حرف‌های ولو تند و تهدیدگرایانه سیاستمداران بلکه به اقدامات آنها نگاه می‌کنند. همان‌طور که «روری دیکر» در کتاب نقادانه‌اش به نام «تاریخچه فمینیست‌های امریکا» نوشته، زنان سفیدپوست امریکا با وجود حمایت‌های کلامی هیچگاه از زنان سیاهپوست این کشور حمایت واقعی نکرده‌اند و این بار هم وقتی دیدند وعده‌های تبلیغاتی ترامپ بیشتر به سود آنهاست تا هیلاری کلینتونی که هنوز در پی وقایع عراق و افغانستان است، آرای خود را با طیب خاطر به حساب ترامپ ریختند. دیگر کسی در پاییز 2016 سراغ زنان سیاهپوست برابری طلب امریکا را نمی‌گیرد زیرا حرف‌ها و خواسته‌های آنان نه نقشی در تصمیم‌های هیلاری کلینتون داشت و نه به آینده ترامپ سودی می‌رساند. زنان سفیدپوست در ترامپ اقتصاددانی را دیدند که بیشتر به فکر جیب آنهاست تا مسأله تثبیت یا سقوط نظام‌های سیاسی در سوریه، عراق و افغانستان. حتی تندروترین فمینیست‌های امریکا کمتر از دو هفته بعد از پیروزی ترامپ در انتخابات امریکا می‌گویند برایشان مهم نیست که ترامپ اینجا و آنجا چه حرف‌های بدی درباره آنها زده است زیرا بسیار بهتر و بیشتر از اوباما و هیلاری وضع اقتصادی آنها را تقویت خواهد کرد و بدنبال داعش هم نیست.آنها هم مثل مردان سفیدپوست مغبون امریکا به کسی رأی دادند که می‌خواهد تشکیلات مسموم و مخدوش سال‌های اخیر امریکا را به طور اساسی واژگون و به نفع طبقه متوسط پرشمار این کشور کار کند.