شعار سال: پرچم هر کشور، اصلی‌ترین نماد آن کشور است و یکی از مقدس‌ترین عناصر هویتی برای مردمانش. آنچه در مراسم 22 بهمن انجام می‌شود، اگرچه با هدف نشان دادن ایستادگی در برابر امریکا و دیگر متحدانش است، اما عملا توهینی آشکار است به مردمان آن کشور؛ همان مردمانی که خود، معمولاً نخستین مخالفان تصمیم‌های زورگویانه دولتمردان امریکایی هستند. همانگونه که در برابر ممنوعیت ورود شهروندان هفت کشور مسلمان و از جمله ایران، فشار افکار عمومی و مردمان امریکایی بود که مسئولان را وادار به عقب‌نشینی گام به گام از این تصمیم نابخردانه‌شان کرد. اکنون آتش زدن پرچم امریکا می‌تواند بهانه و توجیهی به دولتمردان امریکایی بدهد که اینان، همان کسانی هستند که ما می‌خواستیم مانع ورودشان به امریکا شویم و شما از آنها پشتیبانی کردید.

از سوی دیگر اما، آتش نزدن پرچم امریکا به هیچ روی نشان‌دهنده ترس از امریکا و یا مواضع غیرعقلانی رئیس جمهور تازه‌اش نیست. حتی به جای آتش زدن این نماد ملی امریکاییان، می‌توان عروسک و آدمک ترامپ را به آتش کشید و نشان داد ترس از ترامپ جایی در میان استراتژیهای ایران ندارد. ترامپ اکنون نمادی از دستگاه دیپلماسی امریکایی است، اما پرچم امریکا، پیش و بیش از آنکه نماد دولتمردان باشد، نماد مردمان آنجا است.

کافی است لحظه‌ای خود را به جای مردمان امریکا بگذاریم که همه ساله شاهد به آتش کشیده شدن پرچم‌شان به دست برخی ایرانیان هستند. برای نمونه، سال پیش در یک راهپیمایی در بغداد، یک خبرنگار مخالف حضور ایران در عراق، پرچم ایران را به آتش کشید. اگرچه بلافاصله خود عراقی‌ها و به‌ویژه شیعیانش خبرنگار یادشده را به خاطر این رفتارش به باد کتک گرفتند، اما پخش تصاویر و کلیپهای این رفتار خبرنگار، موجی از خشم را در بین ایرانیان به وجود آورد.

نشان دادن خشم و نارضایتی از دیپلماسی یک کشور، با رفتارهایی که هزینه‌بر است و چهره‌ای نادرست از ایرانیان نمایش می‌دهد، یکسان نیست. آنچنانکه بالا رفتن از سفارت عربستان، باخت صد درصدی عربستان در اعدام شیخ نمر را تبدیل به برگه برنده این کشور کرد و بازنده واقعی آن رفتار، ایران بود و نتیجه‌اش را در هجمه رسانه‌ای، اعتراضات دیپلماتیک کشورهای دیگر و قطع ارتباط سیاسی چندین کشور منطقه دید که ایران میلیاردها دلار در آنجا هزینه کرده بود. در آن مورد، ما بازی باخت عربستان و برد ایران را کاملاً واژگون کرده و به برد عربستان و باخت ایران دگرگون ساختیم. در موضوع اخیر هم، زمانی که بسیاری از اندیشمندان، سیاستمداران و جامعه مدنی امریکا به این تصمیم دولت ترامپ انتقاد کرده و بلکه تاختند، آتش زدن پرچم امریکا می‌تواند بازی برد ایران و باخت امریکا را در این رویداد، کاملا واژگون سازد.

شاید چنین رفتارهایی را در دوره اوج انقلاب در هر کجایی از این پهنه گیتی بتوان دید، اما وقتی یک انقلاب به پختگی سیاسی می‌رسد، دیگر چنین رفتارهایی توجیه‌پذیر نیست. انقلابی بودن در مشی استقلال‌طلبانه و استعمارستیزانه با رفتارهای احساسی متفاوت است. رفتارهایی که دودش عموما به چشم خودمان می‌رود.

با اندكي تلخيص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری فرارو، تاریخ انتشار: 21 بهمن 1395، کد مطلب: ۳۰۵۶۴۷:www. fararu.com