در این میان تیر ماه به عنوان یکی از ماه‌هایی است که در آن سخت ترین ضربات ناجوانمردانه منافقین به انقلاب وارد شد. ترور شهید بهشتی که به اقرار برخی انقلابیون شخصیتی محکم و ذهنی سازمان یافته و برنامه ریز داشت، همچنین ترور آیت الله خامنه‌ای که فردی کوشا و در ارتباط با بدنه جامعه برای روشن نگه داشتن چراغ روشنگری و تبیین در میان مردم بود، یکی از نقشه های دشمن برای خاموش کردن تدریجی فانوس انقلاب بود.

آنچه که از این خاطرات تلخ برای ملت باقی مانده است چیزی نیست جز خاطره‌ای گزنده که این مساله را به ذهن متبادر می‌کند که اگر امثال شهید بهشتی و شهید مطهری زنده بودند، قطعا می‌توانستند با صلابت و اقتدار، مانند رهبر معظم انقلاب که پس از امام سکان انقلاب را در مسیری که پایه‌ریزی شده بود محکم نگه دارند. هرچند به زعم امام امت،‌ انقلاب اسلامی قائم به شخص نیست و با رفتن یک خدمتگزار، خللی در پیشروی انقلاب پیش نمی آید، اما حذف بزرگانی چون بهشتی و در فاصله اندکی از آن رجایی و باهنر و دیگر بزرگ انقلاب، ضربه‌ای سنگین بود که جز با مدد غیبی نمی‌شد انقلاب را سرپا نگه داشت.

آنچه که امروز همزمان با یاد و خاطره این بزرگان توجه هر مومن به انقلاب را جلب می‌کند، صیانت از راه و منش آن عزیزان است که همان سبب ترور کورشان توسط منافقین شد. مسیری که هر چه جلوتر می‌رویم بیش از پیش به تیر خدعه و نیرنگ دشمنان داخلی و خارجی زخمی تر و آزرده تر می شود و بیم آن می رود تا از پای درآید. البته همانطور که خداوند متعال در قرآن با مومنین اتمام حجت می کند که اگر در مسیر خدا نمانند، خداوند قومی را خواهد آورد که خدا را دوست دارند و خدا هم آنان را دوست دارد، جایگزین آنها خواهند شد، در انقلاب نیز اگر ما و یا هر نسلی از ما کوتاهی کنند، به سبب خون‌هایی که برای این انقلاب ریخته شده،‌خداوند نخواهد گذاشت تا مسیری انقلاب منحرف شود لذا باید بیش از پیش مراقب خود باشیم تا از کشتی انقلاب پیاده نشویم. کشتی‌ای که رفته‌ها و آمده هایش یکی از جالب‌ترین قصه ‌های تاریخ برای نسل های بعدی است.