میل به قانون‌گریزی و دور زدن قانون در همه‌ی ما در هر جایگاه و سنی که هستیم، وجود دارد؛ البته شاید موارد بسیار استثنایی هم در جامعه‌ی ما باشند که احترام به قانون را بالاتر از منافع خود بدانند؛ اما اغلب ما صرف نظر از موارد قانون‌شکنی‌های بزرگی مثل اختلاس، موارد کوچکی مثل تخلفات رانندگی، رعایت نکردن نوبت دیگران در صف، استفاده از پارتی در موقعیت‌های مختلف برای زودتر انجام شدن کارهای‌مان و مواردی از این دست را در کارنامه‌ی زندگی خود داریم. بدتر از همه این‌که این قبیل رفتارها را زرنگی و نوعی موفقیت می‌دانیم و ضمن زشت دانستن آن برای دیگران، تا جایی که بتوانیم و امکانش باشد، برای ارتقای جایگاه خودمان و راه افتادن کارمان، قانون را دور می‌زنیم.