باید بپذیریم که مشکلات فرهنگی - اجتماعی و بعضا سیاسی - امنیتی زیادی بدلیل نابسامانی‌ها در فضای مجازی ایجاد شده است. اما این مشکلات یک شبه و دفعی ایجاد نشده که بتوان یک شبه و با کم و زیاد کردن شیر اینترنت، آن را از بین برد. مشکلات عموما هم ردیفی ارتباطی- رفتاری-تربیتی- شخصیتی را طی کرده اند. مشکلات با افزایش فشار‌های اقتصادی و نابسامانی‌های نظام آموزشی- تربیتی و ضعف نهاد‌های فرهنگی و دینی در کشور و بازی‌های پوسته‌ای و ظاهرگرایی‌های انها، تشدید شده اند. حال می‌توان با نزدیک بینی و تمرکز بر دغدغه‌های حال، کل شیر اینترنت را بست یا به سلیقه، کم و زیاد کرد؟ به ۱۰ سال دیگر هیچ اندیشیده شده است؟ تا کی نظام جمهوری اسلامی ایران باید هزینه این نوع کم تدبیری سلیقه محور و حال گرای برخی از نهاد‌های مثلا خاص را بدهد؟

شرایط جهانی نشان داده که برای توسعه کسب‌وکار‌های دیجیتال، افزایش نفوذ اینترنت، ایجاد کسب‌وکار‌های خانگی و پاسخ به نیاز‌های موج جدید کاربران اینترنت چاره‌ای نیست جز استفاده از فرکانس‌های ۷۰۰ و ۸۰۰ که مورد مناقشه بین وزارت ارتباطات و صداو سیماست.