والتر بنیامین در مقاله ای با عنوان “اثر هنری در عصر بازتولید مکانیکی” این ایده را مطرح می کند که بر اساس آن با بازتولید و تکثیر مکانیکی آثار هنری و مصرف انبوه آن ها، ویژگی خاص و منحصر به فرد خود را از دست می دهند و دیگر به شکل یک محصول خاص و ویژه جلوه نمی کنند. به عقیده بنیامین با تولید و مصرف انبوه محصولات فرهنگی و هنری ، ارزش آیینی آنها از بین می رود و محصول هنری به عامل دیگری چون سیاست وابسته می شود.