نظام سلامت ایران در طی این چهل و دو سال پیشرفتهای فراوانی داشته است اما اکنون زمان آن رسیده که در عرصه برنامه ریزی کلان و اصلاحات اساسی برای کارامدی ؛ جامعه سازی و جامعه پذیری و نهایتا تمدن سازی گام بردارد .نظام سلامت برای دستیابی به این مهمات؛ باید تعاملی سازنده با علوم انسانی داشته باشد و علوم انسانی نیز باید خود را برای پاسخگویی بومی و مبتنی بر ارزشهای اسلامی و ایرانی در این عرصه آماده کنند .