عشق همچون هر فرایندی که در جست و جوی حقیقت است ذاتن از هرگونه منفعتی عاری‌ست. صحبت از سود و زیان پیروزی و شکست در قلمرو خودخواهی‌ست. اگر کمونیسم، چیرگیِ مرامِ اشتراکی بر خودخواهی و دستاوردهایِ جمعی بر منافع شخصی‌ست، عشق هم فراسویِ منافعِ عاجل افراد رقم می‌خورد.ارزشِ عشق تنها در خودِ آن است. از این روست که عشق چنین با شکست عجین شده، چرا که عاری از هرگونه منفعتی‌ست، با این‌حال “ما عشق می‌ورزیم چراکه حقیقت را دوست داریم”.