بحث خود را درباره‌ی «بی‌تفاوتی» با جملاتی از آلن کلهیر شروع می‌کنم. او می‌نویسد: «شواهدی از فریب‌هایی را به یاد آورید که به خورد کسانی داده می‌شد که در تربلینکا و آشویتس از قطار پیاده می‌شدند. به خیلی از این افراد گفته می‌شد که قرار است گندزدایی و شسته شوند. در عوض، به اتاق‌هایی با سردوش‌های براق هدایت می‌شدند که تنها هدف واقعی‌شان انتشار گاز‌های سمی بود….»

بی تفاوتی اجتماعی را می توان یکی از تهدیدها و چالش های اجتماعی و امنیتی برای هر کشور یا دولتی محسوب نمود. ورای علل ایجاد این آسیب ، باید پرسید که آیا شهروندان ما نیز ، دچار این عارضه شده اند؟