قادرپناه در جواب این سؤال که اساساً انگیزه‌اش از روی صحنه بردن تئاتر در چنین شرایطی چیست، ادامه می‌دهد: «من می‌خواهم ثابت کنم تئاتر تفریح نیست. تئاتر شغل است. اکنون در «درخت شیشه‌ای آلما» یک گروه ۳۰ نفره در حال کارند و امیدوار به این که امورات زندگی‌شان را از این طریق بگذرانند. من در برابر سؤال «چه لزومی دارد که اکنون و در این شرایط روی صحنه بروید؟!» می‌پرسم آیا اهالی تئاتر نیازی به کار کردن برای گذران زندگی‌شان ندارند؟! آیا شغل‌شان را به چشم تفریح‌شان می‌بینید و گمان می‌کنید در حال خوشگذرانی‌اند؟! آیا سایر شاغلان در دیگر مشاغل نیاز به کار کردن ندارند که ما نداشته باشیم؟!»

وحیده شاه‌حسینی گفت:افزایش استفاده کودکان از فضای مجازی و بازی‌های موبایلی چند عامل وجود دارد. اول اینکه کودکان و نوجوانان خصوصاً زمان بسته شدن مدارس و مراکز آموزشی و تفریحی، سرگرمی مناسبی نداشتند. بنابراین چاره دیگری جز سرگرم شدن با برنامه‌های رسانه‌ها نداشتند. وقتی هم بررسی می‌کنید می‌فهمید که خانواده‌ها برنامه‌ای کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت برای زندگی فرزندانشان نچیده‌اند و به‌صورت روزمره در حال گذراندن زندگی هستند. شاید این مسئله به فقدان برنامه‌ریزی خانواده برای خودشان هم برگردد. چون در بهترین حالت کودکان را به مدرسه‌ها سپرده‌اند.