فرهنگ عامه در چنین موقعیتی از جنس خوب حرف می‌زند (قیاس مع الفارق). یعنی چی که در حال حاضر کمتر از ده درصد نیاز کشور را خودمان تولید می‌کنیم در حالی که قانون ما را موظف نموده که بالغ بر ۷۵ درصد نیاز کشور را در داخل تولید کنیم و آنگاه با نگاهی گل و بلبل آرزو کنیم که خودکفایی به ۵۰ درصد برسد؟ به مدیران و کترکنان شرکت بازرگانی دولتی حقوق ندهید و بخواهید بعد از خودکفایی ۵۰ درصدی حقوق دریافت کنند. بنظر می‌رسد عزیزان مسخره بازی و باری به هر جهت بودگی را با برنامه ریزی اشتباه گرفته باشند.

داستان طرح خودکفایی تولید دانه‎های روغنی نشان می‎دهد که این طرح هنوز در جاده شوسه حرکت می‎کند و عملاً به دلیل موانع و اختلال‎هایی توان سرعت‎گیری در دستیابی به اهداف ترسیم‌شده برای آن، استفاده از ابزار‌هایی برای آسفالته کرده جاده و قرار گرفتن در آن وجود ندارد؛ اما سؤال این است که پس از حدود ۱۸ سال از اجرای برنامه خودکفایی تولید دانه‎های روغنی، چرا علیرغم وجود توان تولید در کشور، حرکت‎ها و اقدام‎های عملیاتی معطوف به نتیجه این‌قدر کند و بطئی است؟

بالغ بر ۸۵ درصد روغن کشور وارداتی است. آیا می‌دانید چرا؟ نتیجه طرح‌های خودکفایی در روغن با کشت زیتون، کلزا، آفتابگردان و ..، چی شد؟ آقای دکتر خاوازی عزیز، برای تهیه همین کلیپی که ملاحظه می‌کنید، میلیون‌ها تومان هزینه شده است. امیدواریم اندکی با واقعیات و چالش‌های کشت تا روغن کشی کلزا، بیشتر آشنا بشوید. وزارت و صدارت، پشت میز نشینی نیست، ورود موثر به چالش‌ها و مشکلات است.