سیدرضا نورانی رئیس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی با اشاره به اینکه بدون برنامه و هدف برخی محصولات کشاورزی را صادر می‌کنیم، گفت، باید ابتدا آمار دقیقی از تولید و مصرف داخل داشته باشیم و سپس برای صادرات برنامه‌ریزی کنیم. صادرات بی رویه نیست اما وقتی الگوی کشت نداریم، آمار دقیقی از تولید و تقاضای کشور وجود ندارد صادرات با بی برنامگی و بدون هدف انجام می‌شود. بر اساس توضیحات ، به راحتی مشخص می شود که وزارت جهادکشاورزی می بایست با قید فوریت درخصوص ارتباط چهارگانه الگوی کشت و ظرفیت تولید ، میزان نیاز داخلی ، میزان و زمان صادرات محصولات مازاد و در نهایت بحث وضعیت ذخیره سازی ها برای تنظیم بازار ، توضیح عمومی داده و از عملکرد خود دفاع کند.

دکتر حسین شیرزاد نوشت: بی‌تردید درهم آمیختگی پیامد‌های ناگوار ناشی از تغییرات اقلیمی با پاندمی کووید-۱۹ و اثرات خزنده تحریم‌های ناعادلانه و سندرم تاریخی تشدید استهلاک منابع و ابزار تولید در کشاورزی ایران در کنار بسآمد رخداد‌هایی نظیر بحران‌های موسمی مازاد تولید کشاورزی در محصولاتی مانند سیب زمینی، پیاز، گوجه فرنگی، خیار، سیر و زعفران، ناکارآمدی نهادی و نابهنگامی تامین مالی بخش صادرات کشاورزی در اقتصاد ایران و نیاز شدید به خرید‌های تضمینی، حمایتی و توافقی، در کنار ردیف‌های سنتی تامین مالی بخش نظیر توسعه مکانیزاسیون بخش کشاورزی، توسعه کشت گلخانه ای، خرید تضمینی محصولات استراتژیک، تأمین نهاده ها، تولید بذور اصلاح شده، حمایت از خسارت دیدگان ناشی از تغییرات اقلیمی، سرمایه‌گذاری روی استارت‌آپ‌ها؛ و مسئله تغییر شاکله و پیکربندی ریسک‌ها در کشاورزی کشور، نشان از ظهور پارادایم جدیدی از مصایب و سختی‌های تولید کشاورزی در ایران دارد که اگر نتوانیم با برنامه ریزی‌های راهبردی متقن و کارآ و سیاست‌های منطقی و مطلوب در حوزه مالیه کلان کشاورزی؛ جامعه بهره برداران ایران را با آن مواجه نکنیم با صورتبندی متنوع، از بحران‌هایی روبرو خواهیم بود که در آینده باید با هزینه‌هایی گزاف به مصاف آن‌ها برویم.

سؤال این است که به چه دلیل یا دلایلی چنین فضای دردناکی در بخش کشاورزی (فقر بالا، تولید پایین، سرمایه‎گذاری اندک، توسعه اقتصادی پایین و ...) حاکم است کشاورزان به‎ویژه کشاورزان کوچک‎مقیاس و نیز سایر بهره‎برداران در بخش کشاورزی هر روز فقیرتر می‎شوند، با حداقل ظرفیت تولید دارند، تعطیل می‎شوند و یا تغییر کاربری می‎دهند تا گذار از کشاورزی شکل گیرد و عملاٌ کشاورزی به یک بخش حاشیه‎ای با درد‌های بسیار غیرقابل درمان و یا با دوره درمان طولانی نیازمند هزینه‎کرد‎های بسیار بالا تبدیل شود؟

چرا به جای جراحی علمی و فنی شیوه مدیریت آب در حوضه‌آبخیز دریاچه ارومیه و بازنگری اساسی چیدمان توسعه در این حوضه راهبردی کشور، همچنان می‌کوشیم با تزریق دوپینگ و انتقال آب زاب و ارس حل مشکل را به عقب اندازیم؟

در آستانه کشت دوم، جیب کشاورزان گلستانی همچنان خالی است؛ به رغم طلب ۳۳۵ میلیاردتومانی کلزاکاران، دولت فقط ۱.۲ میلیارد تومان به حساب آنان واریز کرده است.