اخیراً به چند نمونه از آثاری برخورد کردم که در ممیزی ارشاد دستخوش تغییرات یا تعلیق شده‌اند. همه کسانی که در فضای فرهنگی یا هنری هر کشوری فعالیت می‌کنند از مجموعه‌ای از خط قرمز‌های پذیرفتنی و ناپذیرفتنی آگاه‌اند که یا می‌توان آن‌ها را حل کرد یا دور زد یا در محدوده‌شان فعالیت کرد. اما در مورد آثار دین‌پژوهانه به ویژه با رویه اخیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وضعیتی تأسف‌بار رقم خورده است که اصولاً با ماهیت و روش دین‌پژوهی ناسازگار است. در این نوشتار نخست به معرفی دین‌پژوهی می‌پردازم و سپس با ذکر چند نمونه توضیح می‌دهم که چگونه در دین‌پژوهی ممیزی یا اساساً ناممکن و بی‌معناست یا باید بر مبنا‌های تخصصی صورت بگیرد.

در حالی که حمایت از خانواده ایرانی در شرایط عادی نیز به‌درستی انجام نمی‌شود و سیاست‌های کلی خانواده بیش از ۵ سال بدون توجه رها شده است، اندیشکده‌های کشور‌های غربی مرتبط با حوزه زنان و خانواده پیشنهادات سیاستی برای دوران کرونا ارائه می‌دهند.

به گفته یک استاد دانشگاه، کتاب‌سازی را می‌توان در آثار پژوهشی حوزه علوم انسانی به خوبی احساس کرد. این ویژگی به خصوص در آثاری که به شیوه دایره‌‌المعارفی نوشته می‌شوند، بیش از دیگر آثار به چشم می‌خورد.

پنجمین جلسه ستاد هماهنگی اجرای نقشه مهندسی کشور در حالی برگزار شد که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متولی اصلی سه سند هنر‌های تجسمی، سند موسیقی و سند مد و لباس شد.