مردی که امروز با صورت تراشیده و با لباس یک‌دست مشکی روبرویمان ایستاده و می‌خواند: «دیگه ورق برگشت، دیگه نمی‌شه عقب برگشت، این آشی بود که خودمون پختیم، ولی هیچ خوب نشد اصلا مزه‌ش ...» همان غلام کویتی‌پور خودمان است. او امروز، رپ می‌خواند.