بعد از کلی بوق و کرنا درباره واگذاری سرخابی ها و خصوصی سازی آن در دوره سلطانی نژاد ( نامبرده، مثلا وزیر ورزش بودند) و کم توجه به هشدارهای پایگاه تحلیلی خبری شعار سال و فروش نرفتن سهام این دو باشگاه( حتی با وعده و وعید)،مقرر شد که مورد حمایت مالی قرار گرفته تا روی پای خود بایستند. استقلال و پرسپولیس بعد از حمایت مالی و وام درشت بانکی ارایه شده به دستور مخبر ( سلام بر بانک شهر)، باز تداوم مشکل داشتند. چرا که عدم شفافیت ها، دلال بازی ها و لایه کشی ها در این دو باشگاه فوتبال کشور به حدی گسترش یافته بود که بی شباهت به چاه ویل نبود.در گام بعد قرار شد که چند وزارتخانه مثل اقتصاد و کار، این دو انبار بدهی را مدیریت کنند که بدلیل انبوه پیامدهای قابل تصور، اجرایی نشد. سپس تصمیم گرفتند که این دو باشگاه را بشکلی زورکی به کنسرسیومی از بانک ها و هلدینگ ها بدهند و الان خبر می رسد که این واگذاری هم موقت است و احتمالا بعد از مالکیت بانک ها و هلدینگ ها، سهام سرخابی ها بتدریج به مردم واگذار می شود. بناریم به این حجم بی عرضگی و این عمق فساد و این گستره از بی تعهدی و عدم حساسیت حقوقی- قانونی برای مقابله با لایه کشی ها .کاظم اولیایی مدیرعامل اسبق استقلال، حرف های نسبتا خوبی در این خصوص دارد.

آقای حسین قربانزاده، رئیس سازمان خصوصی سازی در نشست خبری به تشریح خصوصی سازی دو باشگاه پرسپولیس و استقلال پرداخت.

بازیکن اسبق سرخابی‌های پایتخت گفت: امیدوارم بحث واگذاری فقط جنبه سیاسی و تبلیغاتی نداشته باشد و بیشتر با هدف کمک و جلب رضایت هواداران انجام شود.

نماینده تام الاختیار وزیر ورزش در واگذاری سرخابی‌ها با بیان اینکه اقدامات انجام شده برای برداشتن موانع قانونی تضمین انجام کار است، گفت: تحت هیچ شرایطی مالکیت دو باشگاه به وزارت باز نمی‌گردد.

یکسال از گلایه‌ علی طیب‌نیا می‌گذرد؛ وزیری که تمام‌قد دربرابر واگذاری‌های مساله‌دار ایستاده و ترجیح می‌دهد وزیر نباشد تا برخی واگذاری‌ها به نامش ثبت نشود؛ اما سنگ‌اندازی‌ها همچنان پابرجاست.