وقتی ساده‌زیستی و سرمایه‌دارستیزی یکی از پایه‌های اساسی پارادایم فکری حاکم است و نظام سیاسی مستقر با مصادره اموال سرمایه‌داران بخش خصوصی، کارش را شروع کرده نمی‌شود چشم بر این تعارض اخلاقی بست که مدیر ارشد این نظام باشی، سرمایه‌دار هم باشی. به‌خصوص که هنوز هم بخشی از نظام تصمیم‌گیری و هواداران آن به تقدیس فقر می‌پردازند

اگر یک ثروتمند و یک اقتصاددان مناظره کنند اقتصاددان پیروز خواهد شد، با این حال همچنان کارمند خواهد ماند و حقوق خود را از همان میلیونر دریافت می‌کند.