از مجموع ۶۵ هزار و ۷۰۳ دستگاه اتوبوس در حال تردد در کشور، بیش از ۵۹ هزار دستگاه به سن فرسودگی رسیده‌اند؛ یعنی ۹۱ درصد ناوگان اتوبوس‌رانی کشور فرسوده است. تنها در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ حدود هشت هزار اتوبوس از رده خارج شده‌اند و همین مقدار اسقاط، سالانه معادل ۱۵ همت صرفه‌جویی اقتصادی و ۳۲۳ میلیون لیتر صرفه‌جویی در مصرف گازوئیل به همراه داشته است. با این حال، کندی روند جایگزینی و نبود منابع مالی کافی باعث شده اتوبوس‌های فرسوده همچنان در جاده‌ها بمانند و هزینه‌های پنهان آن بر دوش اقتصاد ملی و مردم سنگینی کند.طرح‌های نوسازی یا اجرا نشده یا به کندی پیش می‌روند و میان دولت، تولیدکنندگان و رانندگان هیچ هماهنگی مالی و نهادی پایداری وجود ندارد. نتیجه آن، اتوبوس‌هایی است که هر روز پیرتر می‌شوند و سفر‌هایی که هر روز پرهزینه‌تر و ناامن‌تر. تا زمانی که دولت از نگاه مقطعی به سیاستی جامع و مالی پایدار برای نوسازی عبور نکند، اتوبوس‌های فرسوده همچنان در جاده‌ها خواهند ماند؛ جاده‌هایی که به جای اتصال شهرها، تصویری از رکود و فرسایش اقتصادی کشور را ترسیم می‌کنند.

مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران با اعلام اینکه قیمت خرید اتوبوس ظرف مدت ۱۰ سال بیش از ۶ برابر شده است، گفت: اگر در سال ۸۹ با مبلغ ۱۰۰ میلیارد تومان، امکان خرید حداقل ۱۵۰ دستگاه اتوبوس دوکابین را داشتیم، در حال حاضر با این مبلغ تنها امکان خریداری حداکثر ۲۵ دستگاه اتوبوس دوکابین را داریم.