با کاهش نیروی حرفه‌ای رسانه‌ای در اروپا، بسیاری از روزنامه‌نگاران به روابط‌عمومی، آموزش و بازاریابی روی آورده‌اند؛ هم‌زمان شرکت‌های رسانه‌ای بیشتر شده‌اند و فشار کاری تشدید گردیده است.هوش مصنوعی ظرفیت بالایی برای تغییر و ارتقای روزنامه نگاری دارد؛ اما استفاده مؤثر از این فناوری نیازمند توجه به اصول اخلاقی قوانین مناسب و مدیریت چالشهای پیش رو است.روزنامه نگاری به عنوان یک ابزار نظارتی در دموکراسی‌ها همچنان به نقش خود در نظارت بر قدرت و پاسخگو نگه داشتن مسئولان ادامه خواهد داد. هوش مصنوعی می‌تواند این نقش را تقویت کند به ویژه از طریق تحلیل داده های بزرگ و شناسایی الگوهای مشکوک مرتبط با سوء استفاده از قدرت. چنانچه دولت ها رویکرد مشارکتی و دموکراتیک داشته باشند، پیوندهای مشارکتی با حوزه رسانه و روزنامه نگاران برقرار نموده و چنانچه ، از نوعی فضای بسته تبعیت کنند، به اسم ژورنالیسم فرمایشی و روزنامه نگاری امنیتی گرایش نشان می دهند.

باید برای رسانه‌های کشور، نقشی فراتر از رکن چهارم دموکراسی ترسیم کرد.

یک روزنامه‌نگار جدی، در یک روزنامه یا مجله یا شبکه تلویزیونی یا سایت کار می‌کند. اگر نشد، در یک سایت یا حساب شبکه مجازی اجتماعی. اگر نشد به صورت ناشناس کارش را پیش می‌برد. اگر باز هم نشد، به ارسال سوژه و مطالعه و تمرین ادامه می‌دهد تا فرصت مناسب برسد. او یا روزنامه‌نگاری می‌کند، یا وقتی روزنامه‌نگاری نمی‌کند درباره‌اش حرف می‌زند. یا وقتی که هیچ کدام را انجام نمی‌دهد درباره‌اش فکر می‌کند.واقعاً فکر می‌کنید چند درصد روزنامه‌نگارانی چنین جدی داریم؟‌