این که در زمان حیات هوشنگ ابتهاج اجازه نصب سردیس ساخته شده اش را ندهند و خانه اش را به بهانه‌های مختلف حفظ نکنند تا تخریب شود؛ و برای خالی نبودن عریضه در آخر بگویند، چون گرایشات سیاسی داشته که مورد تایید ما نبوده است این اتفاق افتاده است؛ و بازهم شاهد قصه پر درد تکرار‌ی شدیم که گوش هر شنونده‌ای را می‌آزارد.تا کی باید شاهد دخالت نهادهای خاص در امور تخصصی و فنی، فرهنگی، اجتماعی ، سیاسی ، مدیریتی و غیره بود؟ تا کی باید اجازه امنیتی کردن فضا را داد؟ تا کسی سیاست باید بر تخصص استیلای غاصبانه داشته باشد؟ جامعه شناسی نخبه کشی رضا قلی ، شفاف کننده این تمایلات نخبه گرایی و نخبه کشی در فرهنگ عامه و پشت پرده گیری خواص سیاسی و امنیتی است که خود را در قالب چهره های اپوریسیون هم نشان می دهند.

وقتی جنازه تختی بر روی دوش هزاران نفر تشییع شد از آن روز در نبود ایشان همگان از او تمجید می‌کردند، حتی آنان که در زنده بودن تختی بار‌ها با حرکات و رفتار خود او را آزرده و ناراحت کرده بودند. خلاصه اینکه "تختی" از آن روز تختی شد که دیگر در بین ما نبود، مرده پرستی و ستایش از آنانی که دیگر نیستند، این شیوه غلط و نامیمون ماست.