در دهه۶۰ در بحبوحه «خطابه‌های زنده‌باد و مرده‌باد توده‌ها»، به جای «مرگ بر اسرائیل» که از همه برمی‌آید، کاری را انجام می‌دهد که شاعر می‌تواند و دیگران نه! او به خاطرات دوران کودکی‌اش بازمی‌گردد و همبازی و همکلاسی خود، «سارا حریرفروش» را به‌یاد می‌آورد؛ یک دختر یهودی ایرانی.