طی دو دهه‌ی گذشته با رشد سرسام‌آور قیمت و اجاره‌ی مسکن، الگوی زندگی در شهر‌های بزرگ دستخوش تغییرات بسیاری شده است. علاوه بر رشد حاشیه‌نشینی و مهاجرت به شهر‌های کوچک‌تر، پدیده‌ی «بازگشت فرزندان به منزل والدین» نیز مشاهده می‌شود یا در برخی موارد، فرزندان وعده‌های غذایی را در منزل پدر و مادر خود صرف می‌کنند تا عملا هزینه‌های زندگی خود را کاهش دهند.

دوستی دارم که ساکن هلند است و برخی موارد ایران و هلند را که به نظرش منطقی است با هم مقایسه می‌کند،‌ مثلا نوع الگوی مصرف آب ایرانی‌ها و هلندی‌ها. می‌گوید هلند با این‌که منابع آبی زیادی دارد اما قوانین سختگیرانه‌ای برای سرانه مصرف آب دارد،‌ چیری که متاسفانه ما در ایران نداریم.

۱۰ سال از وقوع یک واقعیت محض در تاریخ معاصر ایران می‌گذرد. زمانه عوض شده است و روزگار از ۹ دی ۸۸ تا امروز به شدت تغییر پیدا کرده است. آیا امروز کماکان به ۹ دی نیاز داریم؟

برگر ولاکمن، معتقدند انسان جامعه را می‌سازد و جامعه واقعیت و معنا را. زبان، سنت و نهادهای مختلف که در ابتدای امر توسط انسان ساخته می‌شود، پس از گذشت زمان و کسب تاریخ، تبدیل به سازوکارهای خارج از آگاهی انسان می‌شوند که انگار مستقل هستند. بر اساس همین منطق است که مانتو، در رشت یک معنایی دارد و در قم یک معنای دیگر. شلوار کردی در جنوب شهر یک معنا و در شمال شهر معنایی دیگر. حتی کلمات نیز بار معنایی مختلفی پیدا می‌کنند. باران برای ساکنین کویر معنای متفاوتی دارد تا یک شمالی!