عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی با اشاره به اینکه به احتمال قوی امام پس از فتح خرمشهر می‌دانسته که مردم و افکار عمومی چه تصور و تفکری دارند، گفت: حداقل الآن می‌فهمیم که ارزیابی آن‌ها بعد از فتح خرمشهر منصفانه بوده، ولی شاید اگر اصرار می‌کردند بهتر بود؛ و به هر حال اصرار نکردند و پذیرفتند که جنگ ادامه پیدا کند. اما مهم شهامت و به نظر اخلاقی قابل دفاع است که مسئولیت همین موضعشان را پذیرفتند و هیچ گاه سرکوفت به آقای هاشمی یا دیگران نزدند. من که نشنیدم و ظاهرا شاید حتی حضوری هم نگفته باشند.

با وجود گذشت سال‌ها از جنگ، داستان جنگ تحمیلی ایران-عراق هم برای ما قصه پر غصه‌ای شده است. هنوز در فکر آن هستیم و بحث و جدل داریم که چرا بعد از فتح خرمشهر، جنگ تمام نشد؟ آیا اینکار درست بود یا نه. اما واقعیت اینجاست که وقتی جنگ را فقط در میدان تعریف کردی و از کلیت جنگ و بحث صلح غافل بودی، جنگ می‌شود حضور صد درصدی نظامی ها. ناپلئون عبارت تاریخی دارد به این مضمون که جنگ مهمتر از آن است که به دست نظامی‌ها سپرده شود. نظامی، میدان را خوب می‌شناسد، اما از کلیت جنگ و بحث صلح، چندان آگاهی ندارد. قصد باز کردن داستان را نداریم، ولی وقتی عراق با عملیات رمضان، بچه‌ها را در فاو زمینگیر کرد، بعضی از اقایان کجا بودند؟ همان‌هایی که الان هم برای خودشان بیا و برویی دارند. همه این مسائل به کنار، هزار میلیارد دلار خسارت جنگ را کی قرار است از عراق مطالبه کنیم. ما پول سختی‌های تحمیل شده بر خودمان و هم میهن هایمان و زندگی‌های از دست رفته را می‌خواهیم. کسی نیست که پاسخگو باشد؟

حمله صدام به کویت که به‌نوعی پیامد جنگ علیه ایران شمرده می‌شود، گرچه آتش جنگ را دوباره شعله‌ور کرد، اما در همین گیر و دار بود که صدام به شکست در برابر ایران اعتراف کرد و استاندارد‌های دوگانه شورای امنیت نیز آشکار شد.