استارتاپ ها در ایران اغلب فقط در چند حوزه مانند حمل‌ونقل و فروش اینترنتی توسعه یافته‌اند، در حالی که حوزه‌ها و ایده‌های بسیاری وجود دارند که برای راه‌اندازی یک استارتاپ مناسب هستند که می‌توانند مشکلات بسیار کوچک زندگی روزمره افراد و جامعه را حل و فصل کنند. در ایران فعالیت استارتاپ‌ها به چند حوزه مانند حمل‌ونقل و تجارت‌الکترونیک محدود شده‌اند. چون نبود حمایت‌های دولتی و سیاست‌گذاری‌های رگولاتوری‌ها به نحوی است که بیشتر مانع توسعه کسب‌وکار‌ها در دیگر حوزه ها است تا محرک رشد آن‌ها.

بسیار شنیده می‌شود که ارزش‌گذاری استارتاپ‌ها بیش از آنکه علم باشد، هنر است. این امر به معنای آن است که ارقام و فرضیات به کاررفته در فرایند ارزش‌گذاری باید فراتر از خروجی ساده‌ای از یک سری محاسبات عددی بوده و حامل حقیقت پشت کسب وکار نیز باشند.

ورود برخی کسب و کار‌های نوین به بورس و تامین مالی آن‌ها در دورانی که هیچ معیار اقتصادی برای ارزش‌گذاری کسب و کار‌ها وجود ندارد، منجر به تسلط جریان خاص بر اکوسیستم و حذف بیشتر کسب و کار‌های مستقل و از بین رفتن انگیزه کارآفرینی می‌شود.