محسن رنانی در یادداشتی نوشت: وقتی سخن از رویای ملی می‌شود منظور یک رویای تحقق‌پذیر عقلانی است که نیروهای اجتماعی را مجتمع کرده و فرایند توسعه را تسریع و تسهیل می‌کند. نمونه عالی یک رویای ملی ، سرود «توپ تمدن»‌ است که صدوچهل سال پیش برای کودکان ژاپنی ساخته شد که چون همراه با بازی خوانده می‌شد به سرعت در میان کودکان ژاپنی فراگیر و محبوب شد. کودکان توپی را محکم به زمین می‌زدند تا به هوا برود. آنان باید تا قبل از این که توپ به زمین برگردد به صورت گروهی نام ۱۰ دستاورد مهم صنعتی آن زمان دنیای پیشرفته را که به صورت شعر درآمده بود بر زبان بیاورند. هر گروه که نام تعداد بیشتری از دستاوردها را بر‌می‌شمرد، برنده بود. آن دستاوردها عبارت بودند از: درشکه، لامپ، دوربین، موتور بخار، تلگراف،‌ روزنامه، پستخانه، مدرسه،‌ کشتی بخار و مهار رعد و برق.

و البته هر جامعه ای به تعداد محدودی و حداقل یک «رویای جمعی معنی‌بخش» یا «رویای جمعی وحدت‌بخش» نیاز دارد که همه رویاهای جمعی دیگرش را جهت بدهد و معنی کند. رویاهای جمعی، معنی و انرژی و امید می‌دهند اما تنها یک رویای جمعی معنی‌بخش است که «وحدت آفرین» است و همه انرژی‌های جمعی را به سوی یک نقطه هم‌افزا می‌کند. به چنین رویایی، « رویای ملی » می‌گوییم.