دولت های ادوار در جمهوری اسلامی ایران فاقد سیاست مشخص اقتصادی بوده و تنها به کسب درآمد برای پرداخت هزینه ها می اندیشند. استخراج و فروش نفت، مالیات ستانی حداکثری، افزایش قیمت کالا و خدمات در اختیار دولت، کاهش تعهدات دولت در حوزه کالاهای اساسی و یارانه ، افزایش قیمت ارز، فروش اوراق مشارکت و استقراض از بانک مرکزی، از مهمترین روش های دولت برای تامین هزینه است. بطور شفاف اگر از دولت ها پرسیده شود که سیاست شان در بحث توسعه اقتصادی ( الگوها و روش ها) ، کاهش شاخص فلاکت ،کاهش ضریب جینی، افزایش رفاه، کاهش رشد نقدینگی و تورم، موثر سازی روند تخصیص و استفاده از اعتبارات، کارآمد سازی نظام بانکی، توسعه اشتغال ، کاهش نابرابری بین تراز واردات و صادرات ، افزایش خودکفایی ، تقویت تولید داخل، کاهش وابستگی به ماشین الات و مواد اولیه و ..... ، چیست، جز مشتی حرف های گل درشت و شعارگونه، هیچ حرفی برای گفتن ندارند. موقعیت و وضعیتی که به پدیده درآمد ریالی،هزینه دلاری و کیفیت اوگاندایی ختم می شود.

اسلامی از جزئیات دریافت تسهیلات احیای بافت فرسوده برای تمام مناطق و محلات هدف وزارت راه و شهرسازی خبر داد.

یک وکیل پایه یک دادگستری گفت: با توجه به نرخ‌های مالیاتی سنگینی که در این طرح پیش بینی شده است، به نظر می‌رسد مالکان واحد‌های خالی، ترجیح خواهند داد واحد‌های خالی خود را جهت اجاره عرضه کنند و عرضه این واحد‌ها به متعادل شدن اجاره‌بهای مسکن خواهد انجامید.