نجاری بود که در روستایی عروسک‌های چوبی می‌ساخت و برای فروش به شهر می‌فرستاد. او عروسک‌سازی را از پدرش آموخته بود و پدرش نیز نزد یک استاد عروسک‌ساز در روستای کناری آموزش دیده بود. هنوز نوجوان بود که پدرش درگذشت و کارگاه عروسک‌سازی پدرش به او رسید. گرچه روزهای زیادی پیش پدرش کار کرده بود اما هنوز مانده بود تا به مهارت پدر برسد.

کشور از یک سو در دام ‌‌پنجره های شکسته افتاده و به کارخانه تولید «نااطمینانی» تبدیل شده، و از سوی دیگر نه تنها نظام سیاسی حاکمیت پشتیبان اصلاحات اقتصادی دولت نیست، بلکه با اسیدپاشی به چهره اقتصاد ایران از درون همین پنجره های شکسته ناامنی اقتصادی را دامن میزند.