مرد آرام سینمای ایران که دهه ۵۰ شمایل سینمای معترض، دهه ۶۰ ستاره پولساز، دهه ۷۰ بازیگری در جست‌وجوی فرصت‌های مناسب برای درخشش و دهه ۸۰ بیشتر مشتاق نقش‌آفرینی‌های به کل متفاوت با آنچه تا آن روز بازی کرده بود و دهه ۹۰ را هم بیشتر به سکوت و تأنی گذراند. فرامرز قریبیان بچه بازارچه نواب و کوچه دردار، ۸۰ سالگی‌اش را جشن می‌گیرد

معمولا پس از مرگ هنرمندان یا چهره‌های مطرح سیاسی شاهد گرم شدن بازار بیان خاطرات از او توسط دوستان‌شان هستیم. گاه این تعاریف در مدح مرحوم است و گاه در ذم. اما در سالیان اخیر شاهد وجود جریانی در داخل و خارج ایران هستیم که قصد تخریب یا تطهیر برخی هنرمندان را دارند. این تخریب یا احیانا تطهیر عموما با ساخت مستند‌ها و بیان خاطرات در آن مستند‌ها شکل می‌گیرد و درکنارش با استفاده از گفتگو‌های تصویری یا مکتوب و در یک اقدام هماهنگ سعی در ارائه یک تصویر تازه از هنرمند می‌کنند؛ تصویری که واقعی نیست و بیشتر در راستای اهداف هنری یا بیشتر سیاسی آن افراد یا گروه‌هاست.