به قاعده تجربه‌های تاریخی بشر به تعبیر تئوریک که اقتصاددانان نهادگرا مطرح می‌کنند، هر قدر که گستره و عمق رکود بیشتر باشد بحران کمیابی در جهان شدت می‌گیرد و بحران کمیابی که از منظر اقتصاد سیاسی ملی و بین‌المللی یکی از نیرو‌های محرکه تعیین‌کننده در دامن زدن به مناسبات مبتنی بر ستیز و حذف به‌جای همکاری و اینکه ما چه پیشگیری‌هایی در قبال این مسئله باید داشته باشیم بسیار قابل اعتنا است. از همه مهمتر اینکه در قرن بیستم شاهد این بودیم وقتی رکود در مقیاس جهانی از یک حدودی فراتر می‌رود ما با خطر جنگ در سطوح منطقه‌ای و جهانی روبه‌رو هستیم.

یک واقعه‌ای قبل از پاندمی کرونا اتفاق افتاد که باید توجه‌ها به آن جلب می‌شد، ولی نشد و در فضای سیاسی، تبلیغاتی و مناسبات گم شد و آن داستان خروج کشوری که به نظر می‌رسد در رأس فرهنگ، تکنولوژی و اقتصاد مغرب زمین قرار دارد؛ یعنی آمریکا از یک قرارداد بین‌المللی در عرصه‌ی محیط زیست بود. خیلی اتفاق بزرگی بود و به نظرم کم از ماجرای بمباران هیروشیما نبود.