ما در جهانی به سر می بریم که خود را جامعه ای مبتنی بر آزادی انتخاب جلوه می دهد اما یگانه گزینه ای که در آن در برابر اجماع تحمیل شدهء دموکراتیک وجود دارد شکلی از ابراز کورکورانهء احساسات و عواطف آنی است.. وقتی یگانه انتخابی که داریم در عمل انتخاب بین بازی کردن در چارچوب قواعد موجود و ارتکاب خشونتهای (خود)ویرانگر است، دیگر آزادی انتخابی که این همه سنگش را به سینه می زنیم به چه کار می آید؟

بخشی از فشار روانی دوران کرونا ماحصل محدودیت در مصرف است. انسانها بیشتر از اینکه از قرنطینه و قطع ارتباطشان با انسانهای دیگر در رنج باشند از قطع ارتباط با مصرف و خرید و کالاهایشان در عذابند.

خرده بورژوا سودایِ بورژوا شدن دارد. امیدی احمقانه به دیگری شدن! چنین خواستی برای گرفتن جای دیگران که منجر می شود کسی خود را با دیگری یکی کند اساس رفتار خرده بورژوایی است.این عصاره ی لایف استایلِ خرده بورژواهاست، سگدو زدن برای رسیدن به بورژوازی. بورژوازی غایتشان است، غافل از اینکه خودِ بورژوازی غایتِ مشخصی ندارد.