شاید بیش از ۹۵ درصد پذیرش دانشجویان‌مان در مقطع دکتری، بدون اخذ گرنت از صنعت صورت می‌گیرد. در مقابل هم پذیرش ما کمیت‌محور شده، درحالی‌که در تمام دنیا پذیرش در این مقطع تابع مقررات سفت و سختی است که به‌نوعی تعدیل‌کننده پذیرش است. یعنی پذیرش دانشجوی دکتری در دنیا براساس یک هدف و طبق شرایط خاص دنبال می‌شود. متاسفانه ما چنین مسیری را در دوره دکتری نداریم و مهم‌ترین ماموریت از پذیرش دانشجو در این مقطع، انتشار مقالات است،

گرفتن مدرک دکتری در رشته‌ای دانشگاهی کار توان‌فرسایی است که تا مدتی پیش ظاهراً به زحمتش می‌ارزید. منزلت اجتماعی بالا، درآمد خوب و شغلی مطمئن در دانشگاه وسوسه‌کننده بود. اما این روزها سختی‌های این دورۀ تحصیلی طولانی باقی مانده است، اما خبری از مزایایش نیست.