عاشورا به همان اندازه که نتیجه حاکمیت معاویه و یزید بر جهان اسلام بود، به همان اندازه و شاید هم بیشتر، محصول بی بصیرتی خواص ی مانند شریح قاضی است که علیرغم اعتبار مکتسبه از حکومت امام علی (ع)، صرفا” بخاطر عدم تدبر و تفکر در کنه مواضع و یا عدم ارزیابی نهایی تبعات فتوا در پاسخ به استفتاء حکومت جور، افکار عمومی را تعدیل و زمینه پذیرش تبلیغات دشمن مبنی بر خروج امام حسین (ع) از حکومت اسلامی و در نتیجه مهدورالدم بودن آن حضرت را فراهم و تقویت کردند.