عباس جهانگیریان می‌گوید: نمایشنامه نویسی امری است دوطرفه. پاسخی است به یک نیاز در جامعه. وقتی جامعه نیازمند در این زمینه شکل نگیرد پس عرضه و تقاضایی هم وجود نخواهد داشت. گروه تئاتری شکل نمی‌گیرد و هیچ نیازی هم به نمایشنامه‌نویس نخواهد بود.