جلالی‌زاده دلیل سکوت مسئولان دولتی و وزارت امور خارجه درباره مرگ کولبر‌ها را ریشه در محروم بودن کرد‌ها و بی توجهی مدیران دولتی در جامعه دانسته و می‌گوید: کولبر‌های کرد کسی را ندارند که صدای‌شان باشد. ما در وزارتخانه‌ها یک مسئول کرد نداریم. از طرفی دیگر دولت هم نمی‌خواهد به‌خاطر چنین افرادی رابطه خودش را با کشور‌های همسایه به خصوص ترکیه تضعیف و یا خدشه‌دار کند. محرومیت و بی‌کسی باعث شده است که خون کرد‌ها بدین شکل پایمال شود.

این گفتگو آمیزه غریبی است از برخی اشارات فلسفی و شرح مفصلی از کولبری در مناطق کردنشین و زمینه‌ها و تبعات این پدیده. آن چه فلسفه و کولبری را به هم می‌آمیزد، تنها رنج است. رنجی عمیق که در تن و روان یک جوان کولبر تجلی یافته است و گویی از هر تحلیلی می‌گریزد.