متناسب با پرونده‌های اجتماعی تراجنسیتی‌ها احساس کردیم که در این مسئله، ناهماهنگی بسیاری بین سازمان‌ها وجود دارد. با اقدامات صورت گرفته، در مدت کوتاهی خدمات رسانی در این حوزه خوب پیش رفت؛ یعنی تلاش شد برای سامان دهی این افراد خدمات اجتماعی، قضایی، بهداشتی و پزشکی داده شود، اما متأسفانه پس از مدتی بدلایلی چند، آن سامان دهی ازهم پاشیده شد. اکنون بسیاری از سازمان‌ها، خدمات مناسب این افراد را در ردیف کاری شان ندارند. سعی کردیم در قالب یک مؤسسه مردم نهاد یک شخصیت اجتماعی داشته باشند؛ شخصیت اجتماعی منسجم در همین نظام و همین کشور تا درنتیجه بتوانند مطالبه گری و نیازهایشان را همین جا مطرح کنند. تراجنسیتی‌ها گروهی هستند که اگر مشاوره و خدمت به موقع دریافت کنند، در مسیر درست قرار می‌گیرند، ولی اگر نادیده گرفته شوند، توسط گروهی دیگر دیده خواهند شد. چرا این قدر آمار مهاجرت این افراد زیاد است؟ باید تلاش کنیم در همین بستر و کشور خودمان بمانند؛ یا درمان شوند یا توجیه. درواقع امیدواری ما این است کسانی که درباره افراد تراجنسیتی تصمیم می‌گیرند، فاصله شان را با آن‌ها کمتر کنند.

مسئولان مدرسه اسلامی جنسیت سوم، گفته‌اند که این موسسه محدودیت سنی ندارد و همه می‌توانند برای تحصیل در آنجا ثبت‌نام کنند.

مطالعات نشان می‌دهند که یکی از مهمترین فاکتورهای مرتبط با ارتقای سطح سلامت عمومی در افراد تراجنسی، قرار داشتن در محیطی امن و معتبرکننده، و دسترسی به مراقبت‌های طبی مطلوب است. نگرش تبعیض آمیز و رفتار آزاردهنده با افراد تراجنسی ‌در خانه، مدرسه، محیط کار و حتی مطب پزشکان، آنها را در خطر بالایی برای افسردگی و خودکشی قرار می‌دهد. رفتارهای تبعیض آمیز، در هر شکلی، از آزار کلامی تا تهاجم جنسی، منجر به احساس فشاری غیرقابل‌تحمل و ترک کردن شغل یا تحصیل توسط بسیاری از آنها می‌شود.

این افراد که اصطلاحاً "ترنس" نامیده می‌شوند، در اقلیت اند و از این رو، به درستی درک نمی‌شوند.‌ای بسا مورد تمسخر قرار گیرند، به آن‌ها انگ‌های غیراخلاقی زده شود، از گروه همسالان طرد یا از نظر شغلی هم دچار مشکل شوند. این در حالی است که آن‌ها نیز همانند همه انسان ها، دغدغه جنسیتی دارند و تنها، در اقلیت هستند.