"سواره" و "پیاده" بودن مدیران مفهومی است که در ادبیات مدیریت تجربی و البته برگرفته از مدیریت نظری از جایگاه بسیار مهمی در مدیریت موفق سازمانی به‎ویژه سازمان‎های دولتی برخوردار است و بیشتر به این بر می‎گردد که در ذهن مدیر چه شبکه مدیریتی برای مدیریت سازمان، تغییرات ساختاری و تحول سازمانی شکل‌گرفته است و در این مسیر آیا قائل به استفاده از سرمایه‎ انسانی روزآمد و کارآمد و سرمایه مادی در حد کفایت برای پاسخگویی به ایجاد زیرساخت‎های لازم برای تحول است یا خیر؟