اینکه کشور دارای مشکلات عدیده بوده و شاهد برخی از نابسامانی‌ها هستیم امری درست است. اما دهان باز کردن و بجای نقد و نظر، اقدام به تخریب مقام اول اجرائی مملکت کردن، در هیچ جائی پذیرفتنی نبوده و نیست و حتی از نظر قانون، جرم انگاری شده است. سوال اینجاست که آیا انتقادات بعضا توهین آمیز برخی از روحانیون به روحانی، باید به حساب صحبت‌های احساسی و هیجانی نوشته شود یا از طریق یک اتاق فکر ویکرد احتمالا شبکه‌ای و بصورتی غیر مستقیم، راهبری و هدایت می‌شود؟