کنوانسیون افراد دارای معلولیت، زبان‌های اشاره را به رسمیت می‌شناسد و استفاده از آن‌ها را ترویج می‌کند. این کنوانسیون، زبان‌های اشاره را هم رده با زبان‌های کلامی می‌داند و دولت‌های عضو کنوانسیون را به تسهیل فرآیند یادگیری زبان اشاره و ترویج هویت زبانی ناشنوایان متعهد می‌کند.