برخی از صاحب نظران معتقدند که آمریکا به دلایل مختلفی به‌دنبال کاهش تنش با ایران است؛ نخست تمرکز راهبردی بر مقابله با چین، دوم کاهش اصطکاک در خاورمیانه برای آزادسازی ظرفیت‌های نظامی و امنیتی و سوم نمایش دیپلماسی فعال برای نشان دادن نتیجه بخشی رویکرد سیاست خارجی‌اش در ۱۰۰ روز نخست. گروهی از تحلیل گران بیان می دارند که تمایل آمریکا به صلح با ایران، راهبرد چندگانه تسهیل و تسریع در تسلط یابی تدریجی از درون ( بجای سرشاخ شدن از بیرون) ، ایمن سازی خط انرژی خاورمیانه ( نفت و گاز خلیج فارس)، کاهش مزاحمت از طرف نیروهای نیابتی در منطقه ( با تاکید بر پنج کشور) ، تسریع و تشدید ایجاد و بهره برداری از تاسیسات تولید میکرو چیت در امارات ، آمادگی برای رویارویی بزرگ با چین ( با تاکید بر دو بعد جدا کردن تایوان یا نگاه ژئوپلتیکی و بعد اقتصادی) را دنبال می کند.

جماعتی کم تحلیل و در بهترین شرایط متعصب و شاید دلواپس، تصور می کنند که با شیون و هیاهو انهم در کف خیابان باید اقدام به جهت دهی روندهای سیاستگذاری و دیپلماسی نمود. غافل از اینکه،جهت دهی به این حوزه ها در سطوح بالاتر از دولت یعنی در سطح حاکمیتی ، صورت می پذیرد. به اسم دلسوزی ، باعث اختلال و فشار می شوند و در برخی موارد ، بشکل غیرمستقیم بازیچه دست بازیگران پشت پرده هستند. کشورداری مگر با حرف و رگ گردن و جنجال اجرایی می شود که این جماعت قصد آن دارند؟تدبیر و تعقل و ایمان در کنار شجاعت و مهارت، کمترین شاخصه های اداره این امور است. در همین رابطه فیاض زاهد و محمد مهاجری در یادداشتی مشترک تحلیل کردند که تندروها دوست داشتند موضع رهبری درباره مذاکره، چیز دیگری باشد . قابل پیش‌بینی بود که رهبر معظم انقلاب درباره تعامل ایران و غرب در یک سخنرانی، راهبرد نظام را شفاف کنند. دلواپسان و تندرو‌های داخلی - به مثابه عمّال کاسبان تحریم - امیدوار بودند که ایشان به گونه‌ای سخن بگویند که موضع آن‌ها تقویت شود، اما بیان زیرکانه رهبری که از یک طرف به لزوم هوشیاری در برابر خصومت و خباثت امریکا می‌پرداخت و از جانب دیگر به‌کار‌گیری لفظ "معامله" که به وضوح راهگشا بود، آب سردی بر پیکر افراطیون به حساب می‌آید.

احمد قوام در زمان استالین از طریق مذاکره با شوروی، آذربایجان ایران را نجات داد. دکتر مصدق در دادگاه لاهه مذاکره کرد و حقوق ایران را به دست آورد و باعث کنار زدن انگلیسی‌ها شد. اما شخصی مثل فتحعلی شاه به قائم مقام فراهانی گفت من می‌جنگم و مذاکره نمی‌کنم و به همین ترتیب قسمت‌های بسیاری از سرزمین ایران را در جنگ با روس‌ها از دست داد (به نقل از حسین محبوب مقدم روزنامه نگار_ کانال آوای آستارا). مصداقی از این جنس در تاریخ ایران بشدت زیاد است. صحبت ایلان ماسک با ایروانی در آمریکا، هنوز مورد تحلیل قرار نگرفته، دارای مخالفین دلواپس شده است؟ افرادی که عموما متمایل به جنگ و درگیری بوده و دلخوش به چند صدای هلهله در برخورد‌های اول درگیری هستند. همان‌هایی که با تخریب احتمالی زیرساخت‌ها، خود را در هفت سوراخ موش قایم می‌کنند و سه رکن جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری در ایران اسلامی، برایشان کم معنا می‌شود. تصمیم گیری درباره جنگ و صلح، مهمتر از آن است که سرنوشتش را بدست جماعت نظامی و امنیتی بسپاریم و یا اجازه سطحی نگری و نگاه‌های پوپولیستی توسط جماعتی عموما معلوم الحال را بدهیم.

اگر ترامپ در انتخابات برنده شود، فرصتی برای بازبینی رویکرد شکست خورده اش در برابر ایران خواهد داشت تا مقام هایی را منصوب کند که کمتر برچسب طرفداری از سیاست جایگزینی حکومت را دارند.