یک تیم بود که برای مردم بود و دوستش داشتند. کاش بگذارند برای مردم بماند. این تیم بپا نمی‌خواهد. بستن با فلانی و بهمانی و پخش تصاویر شاد و بگوبخند‌ها هم باعث نمی‌شود کسی نفهمد که چقدر حال‌خراب است و کم روحیه.اصلا چرا باید حالش خوب باشد وقتی افتاده دست آدم کوتوله‌ها؟ از مسئولان نالایق فدراسیون و هیات رییسه بگیر تا کادرفنی سطح پایین و آدم‌هایی که نماینده نهاد‌های خاصند در تیم ملی و تا حد دعوت شدن یا نشدن فلان بازیکنان هم نقش دارند.

علیرغم حضور پررنگ آقازاده‌ها و داماد‌ها در نظام اداری‌و سیاسی ایران، اما در تیم‌ها و میادین و رقابت‌های ورزشی هیچ اثری از این دردانه‌ها نیست. چرا از آقازادگان، داماد‌ها و افراد ضعیف و بیسوادی که با ریاکاری و چاپلوسی مناصب را بی تناسب با توانائی هایشان اشغال می‌کنند در میادین ورزش خبری نیست؟ آیا عدم حضور افراد مذکور در ورزش ناشی از تعهد و انصاف بالای آنهاست، که مناصب نامتناسب با توانائی هایشان را قبول نمیکنند؟ یا اینکه ماهیت ذاتی میادین ورزشی به گونه‌ای است که حتی تصور حضور در چنین عرصه‌ای را هم به این بزرگواران نمیدهد؟

بار‌ها و بار‌ها در خصوص علت تمایل شدید وزارت ورزش به بحث چمن مصنوعی در فرآیند تجهییز اماکن ورزشی سوال کرده بودیم، در افتتاح خانه ورزش در فلان روستای دور افتاده هم، چمن مصنوعی، بخشی از فزآیند تجهییز محسوب می‌شد و .... اما دریغ از یک جواب؟ حالا یکی از دلال‌های محترم همان صنف و صنعت که حتی به درست ادعای ارتباط با مدیران بالادستی را می‌کند، وارد میدان انتخابات در حمایت از یک نامزد خاص فدراسیون دو و میدانی شده است. نمایندگان محترم سازمان بازرسی در وزارت ورزش، لطفا از چرت بیدار شوند.