ایران در مقایسه با سطح جهانی و منطقه‌ای بخش کشاورزی در مقایسه با بخش‌های دیگر اقتصادی عملاً نتوانسته به صورت گسترده و متناسب با نیاز فناوری‏های هوشمند و نوین را به‌کار گیرد و این امر یکی از اصلی‌ترین دل‏نگرانی‌های سازمان بین‌المللی و نهاد‌های دولتی است. موانع متعددی زمینه رکود در پذیرش و جذب نوآوری‌های هوشمند و پیشرفته در بخش کشاورزی و غذا را ایجاد کرده است، اما عدم هماهنگی و تناسب در امر سیاست‏گذاری شاید اصلی‌ترین عامل تاثیرگذار در این فرآیند بوده است.

«علم داده» با ورود به حوزه کشاورزی باعث تحول آن شده و مشکلات اساسی کشاورزان را کاهش داده است.