پس از بحران انقلابی نیمه دوم دهه پنجاه و دهه پرتنش شصت، سیستم فضایی در ایران به کلی به هم ریخت. از همان آغاز انقلاب جمعیت شهر‌ها به صورتی سرسام آور افزایش یافتند و این تورم جمعیتی و نیاز بالا به مسکن شهری، «شهرنشینی» و بزودی «آپارتمان‌نشینی» را ناگزیر کرد. بدین ترتیب نسل جدیدی از آپارتمان‌ها ظاهر شدند که در میان آن‌ها هم برج‌های لوکس دیده می‌شد و هم خانه‌های سازمانی و برج‌هایی برای طبقات فرودست.