یکی از دلایل اصلی شرایط کنونی کشورمان، رویکرد‌های مدیریتی دولت‌های بعد از انقلاب با گفتمان‌های متفاوت انقلابی، جهادی-دفاعی، سازندگی، توسعه سیاسی- آزادی‌های مدنی، عدالت‌خواهی و درنهایت اعتدال است. با توجه به نوع گفتمان‌ها در هر دوره سیستم مدیریتی هم دستخوش تغییرات شدید و اغلب اتوبوسی شده است. به نظر می‌رسد اکثر این دولت‌ها در یک رویکرد به نام "رویکرد کوتوله پروری" اشتراک دارند. این رویکرد در دولت‌های مختلف دارای شدت و ضعف بوده است.

«مدیران ارشد در گفتگو با رسانه‌ها نیز آمار نادرست و یا اطلاعات محافظه کارانه‌ای که کوتوله‌ها به آن‌ها داده اند، بازگو می‌کنند، در چنین احوالی سیستم سازمان‌ها کم کم پر می‌شود از افرادی با عملکرد‌های نمایشی و بی خاصیت به حال مردم و جامعه که نه تنها دردی را درمان نکرده اند بلکه خود همانند کلافی در هم تنیده از معضلات شده اند. اینجاست که کوتوله‌های ارشد هرگز اجازه شفافیت، پرسش گری و مطالبه گری را نمی‌دهند؛ و به تدریج جامعه اعتمادش نسبت به تریبون‌های مدیریتی سازمان‌ها از بین می‌رود»

مدیران کوتوله فاقد دانش، توانایی و شایستگی لازم هستند، ولی با اطلاعات سطحی که دارند در مورد هر چیزی اظهار نظر می‌کنند