اعتراضات بی سابقه پرستاران سراسر کشور، خبری است که در سال گذشته هر روز شاهد آن بودیم. این اعتراضات که به دلیل مشکلات متعدد در حوزه‌های حقوقی، شرایط کاری، و اجرای ناصحیح قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به وقوع پیوسته است، تبدیل به یکی از مهم‌ترین مسائل روز در حوزه سلامت کشور شده است. در چند روز گذشته پرستاران بیمارستان میلاد تهران هم برای چندمین بار نسبت به وضعیت حقوق پایین، کمبود نیروی انسانی، فشار کاری زیاد و عدم توجه به مطالبات خود دست به اعتراض زدند.فریدون مرادی، عضو شورای عالی نظام پرستاری پیشتر گفته بود که: «مشکلات معیشتی پرستاران غیر قابل تحمل شده است و هر ماه ۱۵۰ تا ۲۰۰ پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند.» هم‌زمان علی جعفریان، مسوول کمیته وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی شورای راهبردی دولت مسعود پزشکیان، از موج مهاجرت پرستاران به آلمان خبر داده و میزان مهاجرت یا ترک کار آنان را «وحشتناک» توصیف نموده بود.در حال حاضر گروه پرستاری شامل پرستار، اتاق عمل، هوشبری، فوریت‌های پزشکی و بهیار حدود ۲۰۰ هزار نفر می‌شوند. نبود توجه به خواسته‌های قانونی، نشنیدن و ندیدن بی‌شمار نامه‌نگاری‌ها و جلسه‌ها همه منجر به ناامیدی فزاینده‌ای در جامعه پرستاری شده و چهار راه بیشتر برای پرستاران نمانده است.یا با خستگی و فشار روی کار حاضر شوند، یا مهاجرت کنند، یا تغییر فضای کاری و خروج از نظام بیمارستانی را دنبال کنند و یا خانه نشین شوند.

آنطور که پیش‌تر سازمان نظام پرستاری گفته بود این روز‌ها دو بحران همزمان شامل کمبود پرستار و اپیدمی کرونا سلامت مردم را تهدید می‌کند و لازم است استخدام پرستاران، پرداخت معوقات و اصلاح نظام پرداخت اجرایی شود. این در حالی است که دبیرکل خانه پرستار نیز می‌گوید: جذب پرستار به اندازه نیاز می‌تواند آمار فوتی‌های روزانه را کم کند.بیش از هشت ماه است که در همه جای مدافعان سلامت، سربازان خط مقدم نبرد علیه کرونا خطاب می‌شوند، مدافعانی که در ایران علاوه بر سختی مبارزه با بیماری، مشکلات دیگری را هم بر دوش می‌کشند و معتقد اند هیچ سربازی را نباید خسته و بدون اسلحه و گلوله به میدان جنگ فرستاد.