توسعه مرغ اجداد بومی در ایران ، پروسه ای به سن انقلاب اسلامی دارد. نژادهای آرین ،راس و کاب، از جمله نژادهای وارد شده به ایران بودند. در این بین، سرنوشت آرین با فراز و فرودهای زیادی همراه بوده است. از تاکید و توجه زیاد مقطعی تا کم توجهی و کنار نهاده شدن ناشی از ترک فعل مسئولان. این نژاد مشکلات کم و بیش قابل توجه ای دارد، اما بعد از وقوع تحریم ها ، نگاه خاص به توسعه توانمندی های ژنتیکی این نژاد و کاهش معایب آن صورت گرفت. تعدادی از کارشناسان درخصوص تاریخچه توسعه نژاد آرین، توانمندی ها و نقاط ضعف آن و همچنین برنامه های اتی برای خودکفایی در حوزه مرغ اجداد نظراتی ارایه نموده اند که در ادامه متن بدان پرداخته شده است.

در بین اعضای هیئت مدیره این شرکت خانواده رسولی سمت‌های مختلفی دارند. مجتبی رسولی عضو موظف هیئت مدیره و مدیرعامل آن است و نجی الله رسولی و محمد رسولی دو صندلی دیگر هیئت مدیره را در اختیار دارند و عباس علیدوست دافساری و ایرج یوسفیان آن‌ها را در هرم مدیریتی یاری می‌کنند. بنظر می رسد که مخاطره فعالیت این شرکت در کنار همه مزایای آن ، فعالیت و مدیریت خانوادگی نبوده ، بلکه بحث نظارت ها و شفافیت ها باشد. هیچ گزارشی از اثرات فعالیت این شرکت بر محیط زیست در دسترس نیست. ای کاش مدیران شرکت بشکل شفاف در خصوص مالیات های پرداختی و لیست بیمه کارگران خود صحبت می کردند. شاید لازم می بود که شرکت درباره وضعیت سهامداری خود در سایر شرکت ها و شرکت های زیر مجموعه توضیحات بیشتری بدهد. به هر حال ، قرار گیری در دامنه تولید سه درصدی مرغ در کشور، اگر تحت نظارت و در عین حال حمایت این شرکت نباشد، می تواند مخاطرات احتمالی بالایی داشته باشد.