بهره‌مندی از الگویی برای توسعه که متغیر‌های بیرونی و درونی نتواند تغییر و دگرگونی بنیادینی در آن ایجاد کند، یکی از ملزوماتی است که تصمیم‌سازان ایرانی هرگز ضرورت آن را به درستی درک نکرده‌اند. در واقع «الگوی توسعه» یا به زبان اقتصاد سیاسی.