از حدود ۲۰۰۰ هزار میلیارد تومان بودجه کشور، حدود یک چهارم سهم امور جاریه دولت بوده و سه چهارم آن سهم شرکت‌های دولتی است که کمتر نظارت موثری برای آن‌ها تعریف شده و فاقد شفافیت هستند. شرکت‌هایی که حدود ۷۵ درصد آن‌ها زیان ده می‌باشند و از بودجه عمومی دولت ارتزاق می‌کنند. دولت زیر بار بودجه ریزی عملیاتی نمی‌رود (با تاکید بر شفافیت و تفضیل گرایی) و بشدت متمایل به بیان کلیات و اخذ بودجه است. در کشور حتی نمی‌دانیم مبلغ کسری بودجه چقدر است؟ و.. آقای روحانی، کدام علم، قانون، شرع یا رویه‌ای، این شیوه بودجه ریزی را می‌تواند قبول کند؟